Welcome to Asia

Hey allemaal,

Voor we op de nachtbus naar Dalat springen, stuur ik nog een bericht vanuit Saigon (officieel Ho Chi Minh City, maar de locals gebruiken nooit die naam). We zijn hier nu al een dikke twee dagen, en hebben meteen de typische stedelijke kant van Vietnam leren kennen. Voor mij betekent dat vooral: immense zeeen van brommertjes die schijnbaar zonder verkeersregels op mysterieuze wijze zonder ongelukken door de straten vloeien, rondom toeterende auto's, fietsen en bussen. Vaak zijn de brommertjes helemaal volgeladen: ofwel met 3-4 passagiers (liefst met een paar baby'tjes ertussen), ofwel met - goh - 3 breedbeeldtv's, bijvoorbeeld?

's Avonds wordt het verkeersspektakel kleurrijker, want dan regent het meestal, en gooien de bestuurders hun poncho's over hun voorste licht: groene, blauwe en rode lichten m.a.w., die allemaal op je afkomen wanneer je een straat probeert over te steken. Maar wederom geraak je er altijd, op mysterieuze wijze: gewoon traagjes oversteken, en erop vertrouwen dat zij jou niet zullen raken! :-)

In Saigon hebben we eerst een grote markt bezocht, die in de Lonely Planet beschreven stond als de beste plek voor 'street food'. Jammer genoeg konden onze westerse neuzen de geurrijke evaring niet echt aan: de vissaus, gedroogde vis en fruitgeuren vormden samen een mentale blokkade. Gelukkig konden we er op straat beter tegen, waar er maar een geurend kraampje tegelijk stond. De vispannenkoeken van rijstpapier waren een lekker ontbijt.

Daarna zijn we naar de Reunification Palace gegaan, een naar mijn mening spuuglelijk gebouw in typische jaren 60 stijl, maar wel van groot historisch belang: door de poorten van dit paleis stormden de tanks de in 1975 het land eindelijk herenigden. Terwijl Sam daarna het War Remnants Museum bezocht, bracht ik even ode aan de Franse erfenis van Vietnam, door een kliniek van Franssprekende dokters te bezoeken. Ik was nl. opgestaan met wat leek op een zeer pijnlijke tennisbal in m'n keel. Een doktersbezoekje later bleek dat een mooie ontstoken amandel te zijn - angine. Na wat koorts gisterenavond lijken de medicijnen nu te beginnen te werken - merci, les francais ;-).

Vandaag zijn we de Mekongdelta ingetrokken: we zijn er door een drijvende markt gevaren, waar families gemiddeld een drietal dagen komen dobberen om hun koopwaar kwijt te raken. Wat ze verkopen, zie je aan de bamboestok die vooraan op hun boot priemt: daar rijgen ze een paar pompoenen of ananassen aan. Daarna leerden we met de boot de enorm brede takken van de Mekong kennen, maar ook de smalste, ondiepste kanaaltjes. Na een korte fietstocht langs de bananenplanten en een korte pauze in de hangmat, zijn we teruggekeerd naar Saigon.

Vanavond zijn we heel eventjes de Chinese wijk Cholon ingetrokken, die markant vuiler was dan de wijk waar wij in verblijven (de backpackersbuurt Pham Ngu Lao). Het eten maakte daarentegen veel goed: de stevige noedelsoep met eend heeft me hopelijk gesterkt voor de busreis van 7 uur die ons te wachten staat.

Veel Vietnamese groetjes,
Marie

PS: Foto's laden vanuit deze internetcafes wordt moeilijk vrees ik; misschien zet ik er na de reis wel een hoop tegelijk online.