Colloquium

Hallo iedereen,

De week is weeral voorbij zie. Het is wel druk geweest, met het colloquium van 9 tot 8 en daartussen naar de lessen lopen en dan ’s avonds (’s nachts volgens Belgische maatstaven, de nacht begint hier in Spanje maar pas rond één uur) nota’s overschrijven van lessen waar ik niet heen kon.

Ik moet concluderen dat het colloquium toch niet zo interessant was als ik had gehoopt. Er waren interessante stukken tussen, over de colonialisatie van de Filippijnen en van Latijns-Amerika en de Agustijnse missionarissen daar, maar over het algemeen viel het tegen. Wel zijn we veel in de media geweest: internet, de kranten en zelfs het tv-journaal. Alle toespraken werden live uitgezonden over het internet, met toeschouwers in de VS, een paar Latijns-Amerikaanse landen, de Filippijnen en zelfs België. De eerste dag zijn ze komen filmen en zijn we op het tv-journaal van de TV Castilla y León geweest. De dag daarop kwam in de krant ‘Diario de Soria’ een artikel over het congres voor, en er zat een foto bij van Sarah, Christine, Kim en ik, aandachtig luisterend.

Toch begrijp ik niet echt het doel van een colloquium (of toch dit colloquium): voor een zaal met maar twintig mensen in, houden allerlei geleerde doctors en af en toe ook doctoraatsstudenten gedurende vier dagen toespraken. Die mensen brengen allemaal een variatie op hetzelfde thema: meestal beschrijven ze een studie waaraan ze bezig zijn die gerelateerd is met het thema van het colloquium. Maar het woord beschrijven is hier niet juist: wat ze doen is voorlezen. Liefst nog in een hele monotone stem en zonder één keer hun publiek aan te kijken. Nu heb ik gezegd dat het allemaal doctors of doctoraatstudenten zijn, uit het domein van de linguïstiek. Ik begrijp niet, dat deze mensen zo kunnen voorlezen, zo toespraken kunnen houden: zij moeten toch ergens in het loopbaan ooit een les van spreekvaardigheid gehad hebben? Ik heb ze vorig jaar alleszins gehad hoor!

Enfin, om op het doel terug te komen: in de zaal zit een twintigtal mensen. Ongeveer zes daarvan zijn studenten, de anderen zijn professors en gewoon ook mensen die een toespraak komen geven. De studenten begrijpen vaak helemaal niets van de studies, omdat die erg specifiek en wetenschappelijk zijn. De andere toehoorders zijn allemaal zo ingewijd in het thema dat ze volgens mij al alles weten wat er gezegd wordt. Het bewijs daarvan: elke dag heb ik ten minste twee personen in slaap zien vallen in hun gemakkelijke zitjes. Waarom moet dit alles dan nog gezegd worden? Is me niet helemaal duidelijk hoor. Maar ja, het was opnieuw een hele ervaring. Nu weet ik wat een colloquium inhoudt, en kan ik ze hoogstwaarschijnlijk in de toekomst vermijden :-D.

Een heel ander onderwerp: donderdag is de uitgaansavond voor de studenten hier in Soria, en het valt heel erg op de volgende morgen op school. Ik heb een les om negen uur, en er zit op vrijdag altijd maar vijf man. Allemaal erasmussers. De prof verwondert zich er elke keer over; hij zegt: “Ofwel feesten jullie niet zoals de Spanjaarden, ofwel kunnen jullie er beter tegen”. Ik denk toch dat het dat laatste moet zijn, want niemand, maar dan niemand (dus ook de Erasmussers niet) komt in Spanje voor vier of vijf uur ’s morgens terug thuis (de fiestas beginnen ook maar pas om twee uur). Wel een grappig zicht, de school helemaal leeg op vrijdagmorgen :-).

Deze avond komen mijn pa en mijn zus hier in Soria aan. Ik kan niet wachten om hen terug te zien en om ze eens alles te tonen van waar en hoe ik hier woon. Ik hoop alleen dat de regen niet te vaak spelbreker zal zijn, alles is mooier met de zon natuurlijk.

Hasta luego!

PS: Bedankt voor het kaartje Jose, het hangt al op mijn muur. Zo’n tof en kleurrijk kaartje staat heel mooi in mijn design :-P, een felle mengelmoes van vanalle spulletjes.

PPS: Ook het kaartje van Moeke, Nonkel Leo en Nonkel Bruno hangt erbij! ‘Groetjes uit Wuustwezel’, wie wist dat ze in Wuustwezel postkaartjes maakten? Ik weet niet wie Moeke binnenkort ziet, maar wil je haar voor mij bedanken? Het was echt een hele leuke verrassing.