Laatste bericht...........

Dit is waarschijnlijk mijn laatste bericht op de weblog. Ik ben terug op Lessius, en heb al mijn Spaanse gewoonten toch nog niet verleerd: ik zit, net zoals in Soria, op school op de computers (mijn internet op kot is nog niet in orde, :-p).

De cultuurschok is hard geweest. Maandag ben ik met de trein naar Antwerpen gekomen, omdat het zondag onmogelijk was te rijden met de straten vol sneeuw en zonder zout. De hemel was al meteen mooi grijs, en het deed heel raar weer in Antwerpen aan te komen, de metro te nemen... en mijn kot weer te zien. Mijn kamer was in orde, wel nog wat leeg want al mijn spullen waren er nog niet, maar de keuken... was een stort. De tafel stond helemaal vol met gevulde potten en pannen, zakken, een vergiet met opgedroogde spaghetti en een paar kaaskorstjes erbij om het volledig te maken; de vuren waren helemaal vuil en op de muren erachter hing ook spaghetti.

Op Lessius terug ondervond ik dat ik dit semester heel weinig les heb (voor Lessius-standaarden): zo'n twintig uur. Ik voelde me helemaal niet thuis in de school en met al het Nederlands om me heen. Je voelde overal in de lucht heimwee, want alle Erasmusstudenten waren terug en die dachten allemaal maar aan één ding: 'kon ik maar terugkeren'. 's Avonds kwam ik dan mijn buurmeisje op kot tegen, ze lijkt wel lief. Ze zei dat ze me nog niet verwacht had, en dat ze de keuken wel op zou ruimen, maar binnen een dag was het weeral vuil: blijkbaar is het haar gewoonte om de twee dagen de afwas te doen (misschien niet zo'n goed idee, als je de grootte van onze keuken kent). Maar ja, ze lijkt wel lief en dat is ook al wat.

De laatste drie dagen ben ik weer aan het wennen hier, 'gewenning' is denk ik wel een heel goed woord ervoor. Het valt allemaal een beetje in zijn plooi, al loop ik wel eens over straat naar mijn kot dromend dat ik over de heuvels van Soria loop met de zon op mijn gezicht.

Om helemaal tegen de chronologie in te werken, wil ik jullie even nog een verslag geven van mijn laatste week in Soria: het was zo moeilijk om afscheid te nemen, maar dat heb ik die week toch proberen te doen.

Maandag had ik mijn laatste examen nog, van Prácticas de lengua B y C. Dat viel wel mee, al had ik het gevoel dat ik de vertaling wel beter had kunnen maken. Maandagavond kwam Tachia aan, een vriendin van Kim vanop Lessius, en die avond ging ik ook nog even langs de Tandem (een lounge bar) voor een afscheidsdrankje voor Sarah, die op dinsdag dan vertrok.

Dinsdag gingen we weer eens de toerist uithangen in Soria: we gingen eerst naar de Parque del Castillo, een berg die uitkijkt over heel Soria, en hebben daar een halfuur in de zon gelegen (zonder jas! Het was in Soria al sinds ik terug kwam van België wel koud, maar de zon scheen altijd, dus tegen 2 uur was het wel warm genoeg in de zon om je jas uit te doen). Dan liepen we langs de andere kant de berg af naar de Río Duero, en wandelden we weer langs het water naar de Ermita de San Saturio. De verrassing was dat het voor een keer open was! Het was heel koud daarbinnen, omdat het op steen is gebouwd. Onder het gebouw zijn er allemaal grotten, en erin is een overdadig geschilderde kapel. Op de terugweg naar het centrum van Soria hielden we halt bij de arcos (bogen) van San Juan de Duero, de meest emblematische plek van Soria. We sloten de avond af met tapas.

Woensdag stonden we heel vroeg op, om 5u30, om de bus te kunnen nemen naar Burgos. Dat is een stad op twee uur afstand waar we nog nooit naartoe geweest waren. De kathedraal is wondermooi; ze zeggen dat die kathedraal, samen met die van León, de mooiste gotische kathedralen zijn van Spanje. De stad ligt ook op de Camino de Santiago de Compostela. Na het bezoek aan de kathedraal en een monasterie eventjes buiten de stad, besloten we naar een mirador te trekken: een uitzichtspunt boven de stad. Wonder boven wonder heette die berg ook Parque del Castillo, en stond er ook een kasteel, alleen kon je hem niet bezoeken. We besloten dan maar een traditie op te starten en hielden een uurtje siesta in de zon. En dan terug naar Soria, voor een avondje rustig thuis want zo vroeg opstaan is toch niet zo goed voor het gestel :-p.

Donderdag ging ik voor de eerste keer naar de donderdagochtendmarkt (mm... even nuanceren, de ochtend duurt in Spanje wel tot twee uur) in Soria geweest. Het was een deel groentenkraampjes en een deel tassen, kleren en schoenen. Wel tof om er eens geweest te zijn, en er was heel veel volk. Omdat we het niet konden laten (ik denk dat dit wel als een verslaving gelabeld kan worden) picknickten we 's middags in het park en deden we daar ook onze siesta. Ondertussen zaten er vier jongens met een gitaar en een trommel traditionele Spaanse muziek te spelen... heerlijk! Die avond namen een paar Spaanse meisjes (waarvan er één, Saray, naar Lessius komt volgend jaar) ons als afscheidsverrassing mee naar de bowling in het nieuwe shoppingcenter. Daarna ontdekten we nog een tetería (zoals een cafetería, maar met thee) in een klein straatje en gingen we daar gezellig nog wat drinken. (Ik sta er nog altijd versteld van dat we nog zoiets konden 'ontdekken' in Soria, ik dacht echt dat we in zo'n kleine stad al alles gezien hadden).

Donderdagnacht en vrijdagmorgen was het tijd om de koffers te pakken, en vrijdagmiddag kwamen mijn pa en mijn oma aan uit België. We gingen lekker eten en maakten ook een wandeling door Soria, om dan zaterdagochtend Kim en Christine naar het busstation te brengen, daarna het appartement nog op te ruimen en dan zelf te vertrekken.

Alles ging goed op die zaterdag van het vertrek. We maakten nog eventjes een omwegje naar Zaragoza om daar de indrukwekkende basiliek te zien en reden dan in de zon Frankrijk binnen. Het was onder de maan echter, dat het gebeurde: om ongeveer middernacht, middenop de snelweg, voor een péage voor Tours, viel de auto in panne. De koppelingspedaal wou nog wel ingedrukt worden, maar kwam er niet meer uit. De pechdienst hielp wel heel goed: we waren binnen het uur op een hotel, en zondag kwamen we om 17 uur thuis in Alsemberg aan na twee TGV-ritten.

Gisterenavond zou de auto ook in België aangekomen zijn, een goede zaak want daar zit nog een hoop baggage in! Wij hadden van Kim, Christine en Sarah hun boeken, donsdekens en van elk ook een valies meegekregen. Gelukkig hadden ze die dingen niet snel nodig, want dat allemaal op de TGV meenemen zou toch niet gelukt zijn.

Voila, dat was het hele verhaal: nog een extra avontuur om het hele Eramusavontuur af te maken. En nu terug in België, maar wees er maar zeker van dat ik nog een keer terug ga!



Ik hoop dat jullie de weblog tof hebben gevonden. Om af te sluiten zeg ik tot ziens in plaats van tot blogs. Besos en groetjes aan iedereen!!