En, wat gebben we heleerd?

1. Bij professioneel koken komt enorm veel afwas kijken, waardoor je soms meer lijkt af te wassen dan in de potten te roeren. Meestal is afwassen niet leuk. Maar als je net ijscreme hebt gemaakt, is afwassen zeeeer leuk.

2. Als je zelf roomijs maakt, kan je maar best creatief gaan nadenken over wat je allemaal met eiwit kan uitvoeren. 60 eierdooiers = 10 liter ijs, maar 60 eiwitten = ??. Mogelijkheden: eiwitomeletten, eiwitquiches, of meringues. Die de oven urenlang bezetten terwijl er nog 40 lasagnes in de oven moeten. En als je duizend meringues gemaakt hebt (dat duurt maar een tiental uur, moet je maar eens proberen)? Dan kan je stukjes meringue door het ijs draaien. Of meringuepaaseieren maken: twee ovale meringues met aardbeienslagroom ertussen. Of er een hele hoop gewoon direct opeten. Met een suikertrip tot gevolg.

3. Marie kan eieren scheiden aan een tempo van 5 eieren per minuut.

4. Het is mogelijk op 2 weken tijd met 4 personen een hele liter handontsmetmiddel te gebruiken. Het is zelfs waarschijnlijk, want mensen krabben zich ongelofelijk vaak aan hun neus, oren, nek, ... En elke keer moet je je handen grondig wassen, en daarna ontsmetten.

5. Het marktkramersleven is niks voor mij: om halfvijf ’s morgens opstaan op een zaterdag valt niet meteen te rijmen met mijn natuurlijke bioritme.

Maar het was leuk hoor, het ‘boerderij’leven. ‘Boerderij’ is wel nogal overdreven: eigenlijk ging het gewoon om een grote organische tuin, waarin ik niet gewerkt heb, en waar een hele hoop pompoenen, fantastische kruiden en raketsla groeiden. Het ging dus eerder om een ‘pastaboerderij’, waar we vrij hard werkten: van dinsdag tot vrijdag ontbeten we om 8u ’s morgens en vlogen we daarna meteen de keuken in. Die keuken was meteen ook de keuken van het gezin, die elke keer helemaal ontsmet moest worden voor we konden beginnen en na elke kooksessie. Na het ontbijt werkten we hard door tot 7 of 8 uur ’s avonds, met een korte middagpauze tussendoor.

De eerste week was ik Pasta Queen, en heb ik de hele week pasta ‘mogen’ draaien. Na een paar uur fascinatie met hoe de pastamachine werkte, hoe precies de bloem en de eieren afgewogen moesten worden, en hoe mooi de goudgele spaghetti uit de machine tuimelde, begonnen m’n voetjes te zeuren. En dan m’n knietjes. En zo ging het de hele week door. Woensdag basilicum- en zwartepeper fettuccine, spaghetti, fusilli, etc.; donderdag chili pappardelle en rozemarijn-oregano spaghetti, casarecce, etc; vrijdag de combo-packs met verschillende soorten bijeen. Bij elke middagpauze lag ik heel even met m’n voetjes omhoog en rekte ik m’n rug uit.

Gelukkig had ik m’n doop doorstaan, na die eerste week, en werd ik daarna gepromoveerd tot Dessert Queen! Goed veel afwisseling: enorm veel meringues bakken, maar ook cheesecakes maken en ijs draaien (vanille met stukjes chocolademeringue, vanille met honing, chocola met stukjes vanillemeringue, chocola met caramel van aardbeien), en een aantal suikertrips tussendoor.

Ja, het eten was meer dan goed, bij Karl en Jennie (m’n wwoofinghosts). Alles organisch, van plaatselijke boerderijen, en alles superlekker. M’n Franse medewwoofers Adrien en Caroline hadden, voor ze naar de ‘boerderij’ kwamen, een beetje schrik dat ze honger zouden hebben met enkel vegetarisch eten. Ze zijn snel bijgedraaid! Bella Pasta e Dolci was zeker niet de beste bestemming voor de lijn ;-). Geweldige cannelloni met ricotta en pompoenvullingen, het beste chocoladeijs dat ik ooit al geproefd heb, pappardelle met preiroomsausen... Het hield maar niet op!

Zaterdag en zondag waren de marktdagen, waarop we konden kiezen of we meegingen of niet. Meestal heb ik dat laten afhangen van het vertrekuur: de markten waarvoor we om 4u30 moesten vertrekken, heb ik toch maar niet gedaan. Markten met vertrek om 6u waren nog enigszins redelijk. Sowieso waren de markten altijd wel leuk: het was meteen te voelen dat het een vrij hechte gemeenschap was. Karl en Jennie kenden zowat iedereen, en ze wisselden vanalle lekkere en organische producten uit.

Voeg er nog een eigen, grote kamer met groot dubbel bed aan toe, maar ook vrije maandagen om vanalle leuke wandelingen te doen op het schiereiland, een zalige avond in de natuurlijke warmwaterbronnen van het schiereiland, en de zonsondergangen op het strand aan de overkant van de straat, en ik wou bijna niet meer vertrekken. Het was een goeie plekken om even te herbronnen.

Nu schrijf ik vanuit een heel andere wereld: nog altijd bij spectaculaire stranden, dat wel, maar deze keer vanuit een tot campeerwagen omgetoverde bestelwagen langs de Great Ocean Road!

Na het pasta-avontuur ben ik twee dagen met Maria (de Duitse die nu in Melbourne woont) naar Phillip Island gereisd, waar ik voor het eerst in m’n leven pinguïns in het wild heb gezien! Ok, we waren niet alleen (met het paasweekend waren er nog honderden andere Melbourners naar het eiland afgezakt), en alles was nogal hard georganiseerd en afgebakend, maar ik heb honderden piepkleine (33 cm) Little Penguins op het strand zien landen, om dan met veel lawaai en gedoe naar hun hollen op het strand te waggelen. Het was een hoogtepunt, net als de zonsondergang op paaszondag aan de vuurtoren van Cape Schanck, waar een chocoladekonijn een rituele en waardige dood vond. Heel de reis hebben we in een flashy rode sportwagen gedaan (een Mazda RX-8 ), de wagen van Maria haar baas, die tien dagen in Zuid Afrika was. Twee meisjes in een rode sportwagen, je kunt het je al voorstellen..

Ondertussen is het vervoer en het gezelschap wat veranderd: ik reis nog altijd in een Mazda, maar dan wel een met knalblauwe graffiti bespoten bestelwagen die al heel wat kilometers heeft afgelegd en duidelijk al veel ongeplaveide wegen heeft gezien (we hebben bij Wicked Campervans gehuurd, zowat het klassiekste campervan verhuurbedrijf voor backpackers – ze werken volgens het principe: ‘wij geven niet om een schrammetje op de wagen, de huurders ook niet’). Vanbinnen is ie helemaal volgeplakt met vanalle leuke prentjes die vorige bewoners hebben opgehangen.En de huidige bewoners, dat zijn Adrien en Caroline (mijn Franse medewwoofers) en ik. We zijn nu op weg van Melbourne naar Adelaide, via de spectaculaire Great Ocean Road en de Grampians. Het verslag daarover volgt nog wel.

En nu ga ik afsluiten, want wij gaan verder rijden!

Veel groetjes!