Marieke op de boerderij

Er was eens... een rondreizend Belgisch meisje dat op een organische boerderij ging werken. Nog vóór het boek en nog vóór de film, krijg je hier op waarbenjij.nu al een sneak peak! Ziehier de protagonisten van het verhaal, dat zich afspeelt op de pittoreske boerderij ‘Yerelina’ in de Adelaide Hills:


SP de melkkoe (en haar vier weken oude kalfje Red) --- Staat erop elke dag om 7u ’s ochtends gemolken te worden en levert 15 liter van de meest romige, lekkere melk af die Marieke ooit al geproefd heeft. In ruil vraagt ze een emmer vol graan en de gelegenheid een paar rake trappen uit te delen, het liefst aan de wwoofsters van dienst. Red kijkt graag nieuwsgierig toe en huppelt voor de rest rond als een jong veulen.

Jennie en Katie, de huisherdershonden --- Proberen overal waar ze maar kunnen mee te helpen, maar mislukken altijd jammerlijk in hun opzet: schapen jagen ze de verkeerde kant op, koeien doen ze schrikken zodat ze op wwoofsters aflopen, en muizen vangen ze niet.

William de ram (en zijn achttien zachtaardige vrouwtjes en drie schattige, speelse lammetjes) --- Heeft een schedel van zo’n vier centimeter dik, waar hoogstwaarschijnlijk niet veel in zit. Gebruikt die schedel vooral om voorbijwandelende wwoofsters omver te lopen. Mogelijk vindt hij het niet leuk elke lente zijn wollen jas weer af te staan.

Socks de koe --- Is al acht jaar en heeft al zeven kalveren gebaard. Ziet er de laatste tijd slecht uit, en vereist dan ook extra wwoofsterzorgen. Elke namiddag smokkelen de wwoofsters een zak graan de wei binnen (onder hun jas, de koeien denken waarschijnlijk dat ze alledrie zwanger zijn) en zonderen ze Socks even af zodat ze het graan helemaal alleen (en lekker traag) op kan peuzelen onder de jaloerse blikken van de 22 resterende koeien, 9 kalveren en...

Crown de stier --- Die er alles aan doet om Socks haar speciaal moment te verhinderen. Met zijn 1000 kilo is dat niet moeilijk: hij hoeft maar even als een jeep voor de poort te gaan staan zodat Socks niet meer binnen kan, en de wwoofsters staan machteloos. Speelt voor de rest graag met de tractor: als die binnenrijdt met een baal hooi, is hij zo blij iets gevonden te hebben dat even sterk is als hij, dat hij de tractor bijna omver gooit.

Ruth de Engelse boerin --- ICT manager in een ziekenhuis by day, rasechte boerin by night (and weekend). Heeft bakken energie, mogelijk door de 3 liter melk die ze dagelijks drinkt, en houdt ontzettend veel van haar erf en haar dieren. Verzorgt ook haar wwoofsters goed, maar kan voor geen meter koken (worsten bakt ze gedurende een uur in de oven, tot ze lekker ... knapperig ... zijn; kruiden gebruikt ze nooit; er staan grote bokalen muntsaus in de koelkast) en is een bijzonder moeilijke eter. Beste citaat (geopperd toen een wwoofster aanbood lasagne te maken en haar vroeg waar de kruiden (= ‘herbs and spices’, in het Engels) stonden): “Oh, you’re not going to make it too herby and spicy, are you?”

Joyce, de tachtigjarige kwieke boerin --- Runt al sinds haar dertiende de boerderij naast die van Ruth. Heeft tijdens de grote Ash Wednesday bosbranden van 1983 haar koeien eigenhandig gered van de dood, door ze allemaal in de rivier te leiden terwijl de bomen rondom hen brandden. Heeft nu nog zestig koeien, hoewel ze nauwelijks nog vooruit kan. Wordt daarom elke zaterdag door Ruth en alle aanwezige wwoofers geholpen om hooi te verdelen onder de kuddes. Brengt ondanks haar fragiele uiterlijk en gevorderde leeftijd nog eigenhandig kalveren ter wereld als ze gedraaid zitten. Kent de hele geschiedenis van de streek en runt het dorpsmuseum.

Britta, de muisstille Duitse wwoofster & Sandrine, de lachende Waalse wwoofster --- Werken net als Marieke een tijdje als vrijwilligers op de boerderij, in ruil voor kost en inwoon. Delen in de rake trappen van SP, drinken zoveel melk ze maar kunnen, ontdekken hoeveel aarde er onder een vingernagel kan kruipen, en nog veel meer. Britta is eerder het zwijgzame type; de aanstekelijke lach van sympathieke Sandrine hoor je overal.

Marieke, de beginnende boerin --- Maakt een evolutie mee van ‘soft city girl’ tot ‘slightly less soft city girl’ en kweekt voor het eerst in haar leven armspieren. Voert verschillende kaasmaakexperimenten uit en maakt heerlijke ricotta. Ontwikkelt een speciale dans om Crown af te leiden terwijl Socks haar graan opeet. Geniet van het leven op het platteland en vertrekt met spijt in het hart.


In de bijrollen: de mollige muis die in de graanzak woont - de tien kakelende kippen die te oud zijn om nog eieren te leggen - Steve, de afwezige geoloog/echtgenoot die vaker in de Flinders Ranges naar uranium zoekt dan dat hij thuiszit - de giftige zwart-rode slang die graag toekijkt terwijl wwoofsters bomen planten - het konijn dat graag net door wwoofsters geplante boompjes omhakt -de kangoeroes die tussen de koeien huppelen - de vele kleurrijke wilde papegaaien die voor achtergrondmuziek/-lawaai zorgen - de acht kalveren die nog niet doorhebben dat ze al 400 kilo wegen - de achttien domme schapen die elke dag met de 400 kilo zware kalveren om het graan ruziën.


Tot zover deze sneak peak, die uitgezonden werd vanuit een campervan in het wilde westen, waar Marieke aan een nieuwe roadtrip begonnen is! Vele groetjes!


PS: Jay de koala woog inderdaad wel wat – 12 kilo of zo, schat ik. Misschien maar best dat hij zo zwaar was, anders was ik er waarschijnlijk mee gaat lopen: volgens mij was had hij perfect in mijn rugzak kunnen passen. Knuffelbeer extraordinaire.

PPS: Met dank aan Sandrine voor de vogelfoto’s en de maanfoto.